Գրքեր, որոնք ստիպում են ապրել

«Երբ ես իմ շուրջը տեսնում եմ, թե մարդիկ, չիմանալով ինչպես անցկացնել իրենց ազատ ժամանակը, փնտրում են ամենախղճուկ զբաղմունքներ ու զվարճություններ, ես վերցնում եմ մի գիրք և ինքս ինձ ասում ՝ միայն սա բավական է ամբողջ կյանքի համար»:

Ֆ. Մ. Դոստոևսկի

Դեռևս հնագույն ժամանակներում գիրք կարդալը արիստոկրատիայի շրջանում համարվել է լավագույն զբամունքներից մեկը: Նրանք, ովքեր սիրում են կարդալ, գիտեն գրքի կախարդիչ ուժի մասին: Գրքերը մտքերի նավեր են, որոնք թափառում են ժամանակի ալիքների վրայով և իրենց թանկարժեք բեռը հոգատարությամբ տանում սերնդից սերունդ, իսկ լավ գիրքը իսկական զրույց է խելացի մարդու հետ, քանզի գրքի հետ մարդը մենակ չի մնում իր մտահորիզոնի չորս պատերի մեջ: Եվ ահա ամառային հանգստի, բարձր տրամադրությունը պահելու, դեպրեսիայից դուրս գալու համար 10 հետաքրքիր  գրքեր, որոնք  ավելի օգտակար դեղամիջոց են, քան շոկոլադն ու տարատեսակ ըմպելիքները:

 Ռեյ Բրեդբերի «Դեղ ընդդեմ մելանխոլիայի»

«Երբ ամեն ինչ կորած է, մնում է միայն հույսը»,- հավաստիացնում է Բրեդբերիի պատմվածքներից մեկի հերոսը: Այս խոսքերը կարծես լավագույն կարգախոսն են «Դեղ ընդդեմ մելանխոլիայի»  հերոսների համար: Գրքի յուրաքանչյուր էջում ընթերցողը կարող է ականատես լինել տխուր ժպիտների, հրաշքների, ցնծության և բազում անհանգստությունների և կյանքի հանդեպ տածած անհուն ծարավի:

 Ֆեննի Ֆլեգ  «Տապակած կանաչ լոլիկներ «Դադար» սրճարանում» 

Եթե փորձենք երբևէ գրքի ծավալը մոտեցնել ականջին, ապա մենք ունկնդիր  կդառնանք ինչ որ մեկի լացին, ուրախությանը, տխրությանը, տերևների խշխշոցին, անձրևի ձայնին: Իսկ այս գրքով դուք ականատես կդառնաք ամերիկյան փոքրիկ մի քաղաքի պատմությանը, որտեղ, ինչպես աշխարհի բոլոր ծայրերում, հյուր են եկել  սերն ու ցավը, վախն ու հույսերը, ընկերությունն ու ատելությունը:

Ստրուգացկի եղբայրներ «Երկուշաբթին սկսվում է շաբաթ օրը» 

Գիրքը պատմում է առեղծվածային Նիիչավոյի զվարթ աշխատակիցների մասին, որոնք լրջորեն զբաղվում են կախարդանքների ուսումնասիրություններով:  Ստրուգացկի եղբայրների հումորը հարկավոր է հասկանալ, զգալ, իսկ դրա համար գիրքը հարկավոր է կարդալ թեթև, լավատեսական տրամադրությամբ:

 Էրլենդ Լու  «Միամիտ. Հրաշալի» 

Էրլենդ Լուի ամենահայտնի ստեղծագործություներից մեկն է, որը պատմում է մի երիտասարդ մարդու մասին, ով կյանքի այս հատվածում ճգնաժամի մեջ է գտնվում, միայն թե առաջին հայացքից ամեն ինչ թվում է ծիծաղելի և հեշտ: Սակայն եթե փոքր ինչ խորանաք, կնկատեք, թե որքան հուզիչ է այս լավատեսական գիրքը և որքան վարպետորեն է նկարագրված յուրաքանչյուր դետալ և կհասկանաք, որ <<ամենավատ այլընտրանքը դա վերածվելն  է այնպիսի մարդու, որից աշխարհը կդառնա ավելի վատը, քանի իրականում գոյություն ունի>>: 

Էլիզաբեթ Գիլբերտ «Ուտել, աղոթել, սիրել» 

 Սա ինքնակենսագրական է ժամանակակից հաջողակ մի  կնոջ մասին, ով կորցնում է կյանքի համն ու նորից ձեռք բերում այն: Նա յուրաքանչյուր ընթերցողին հիշեցնում է այն մասին, ինչն ընթերցողն իրո ուզում և երազում է՝ ազատություն, երջանկություն, կյանքի հաճույքները վայելելու և կյանքում ինքդ քեզնով ապրելու կարողություն:

Ջոն Իրվինգ «Գինեգործության կանոնը» 

Սա վեպ է, որի մասին երկու խոսքով չես կարող պատմել: Առաջին հայացքից սա պատմություն է ընտանիքի մասին, որի յուրաքանչյուր անդամ փորձում է իր տեղը գտնել այս տարօրինակ աշխարհում: Իսկ ավելի խորը դիտելով՝ սա հենց կյանքն է՝ իր բոլոր դրսևորումներով՝ ոչ միշտ ճիշտ, երջանիկ, բայց միշտ հիասքանչ:

Ջեննի Դաունհեմ  «Քանի դեռ ողջ եմ» 

Գրքի տասնվեցամյա հերոսուհին նոր-նոր է սկսում ապրել և ցանկանում է ամեն ինչ հասցնել կյանքում: Այդ պատճառով նա իր ցանկությունների ցուցակն է կազմում և անցնում գործի: Այս անկեղծ վեպը կարծես կանգնեցնում է ժամանակը՝ հիշեցնելով այն մասին, որ հարկավոր է գնահատել կարևորը, բաց չթողնել պահը, վայելել այն բոլոր արկածները, որ տալիս է կյանքը ամեն օր:

Ջերոմ  Ք. Ջերոմ  «Երեքը մի նավակում, չհաշված շունը»

Անցնում են ժամանակները, փոխվում են դարերը, բայց ընթերցասերները առաջվա նման չեն կարողանում կտրվել այս անհավանական պատմվածքից, որը պատմում է երեք անհոգ ամերիկացիների ճանապարհորդության մասին, որն անցնում է Թեմզա գետով: Գիրքը՝ համեմված դասական, բրիտանական հումորով, իսկական դեղամիջոց է տխրության դեմ:
 

Ջոան Հարիս  «Մոշի գինի»

 Սա հուզիչ հեքիաթ է մեծերի համար: Գիրքը սեփական «ես» ը գտնելու, փոփոխությունների մասին է:  Գիրքը պատմում է այն մասին, որ կախարդանքը մեզ շրջապատում է միշտ և ամենուրեք, հարկավոր է պարզապես այն տեսնել: Գլխավոր հերոսի այս հետաքրքիր  պատմությունը, ով  գնում է գյուղ ինքն իրեն և իր երջանկությունը գտնելու, կարող է ոգեշնչել շատերին իրենց կյանքում ինչ որ բան փոխել և կյանքին փոքր ինչ թեթև նայել:

Դեվիդ Միտչել  «Ամպամած քարտեզ» 

Այս վեպը հարկավոր է կարդալ առանց շտապելու: Այն հարկավոր է վայելել ինչպես անզուգական սիմֆոնիան: Այս գիրքը յուրաքանչյուր ընթերցող կհասկանա յուրովի: Այն նման է խճանկարի, որից տարբեր մարդիկ տարբեր պատկերներ են ստանում: Գրքում առկա են հրաշքներն ու միստիկան:

Նյութը պատրաստեց Լիլիթ Սարգսյանը